سخنان حضرت هنگام برگشتن به کوفه

314.وَ رُوِيَ أَنَّهُ (علیه السلام) لَمَّا وَرَدَ الْكُوفَةَ قَادِماً مِنْ صِفِّینَ مَرَّ بِالشَّبَامِيِّینَ فَسَمِعَ بُكَاءَ النِّسَاءِ عَلَى قَتْلَى صِفِّینَ وَ خَرَجَ إِلَيْهِ حَرْبُ بْنُ شُرَحْبِیلَ الشَّبَامِيُّ وَ كَانَ مِنْ وُجُوهِ قَوْمِهِ فَقَالَ (علیه السلام) لَهُ أَ تَغْلِبُكُمْ نِسَاؤُكُمْ عَلَى مَا أَسْمَعُ أَ لَا تَنْهَوْنَهُنَّ عَنْ هَذَا الرَّنِینِ وَ أَقْبَلَ حَرْبٌ يَمْشِی مَعَهُ وَ هُوَ (علیه السلام) رَاكِبٌ فَقَالَ له ارْجِعْ فَإِنَّ مَشْيَ مِثْلِكَ مَعَ مِثْلِی فِتْنَةٌ لِلْوَالِی وَ مَذَلَّةٌ لِلْمُؤْمِنِ .

روایت شده كه امام علیه السّلام چون از (جنگ) صفّین برگشته به كوفه آمد  

ص1240

به شباميّین (قبیله اى از عرب) گذشت گریه زنان را بر كشته شدگان (جنگ) صفّین شنید، و حرب ابن شرحبیل شبامىّ كه از بزرگان قبیله خود بود نزد حضرت آمد امام علیه السّلام (در نكوهش شیون زنها هنگام جنگ) باو فرمود: 1-  آیا زنهاتان با گریه اى كه مى شنوم بر شما تسلّط مى یابند، آیا آنان را از این ناله و فغان باز نمى دارید (باید جلوگیرى كنید كه زارى ایشان در چنین موقعى سبب ترس مردان و بازداشتن ایشان از جنگ است). و حرب خواست پیاده در ركاب آن حضرت كه سوار بود برود امام علیه السّلام (در زیان جاه طلبى) باو فرمود: 2-  برگرد كه پیاده آمدن چون تویى با مانند من براى حكمران بلاء و گرفتارى است (چون غرور و سرفرازى آرد كه مستلزم عذاب و كیفر الهى گردد) و براى مؤمن ذلّت و خوارى است (كه پیاده در ركاب سوارى رود، و هر چه موجب گرفتارى و خوارى باشد ترك آن واجب است).